Rola Głosu obrończego w kościelnym procesie małżeńskim

Głos obrończy stanowi podsumowanie wcześniejszych działań prawnych podjętych w kościelnym procesie małżeńskim. Zgodnie z kanonem 1601 – Po zamknięciu postępowania dowodowego sędzia powinien wyznaczyć odpowiedni okres czasu na przedstawienie obron lub uwag. Kanon 1602 § 1 stanowi, że - Obrony i uwagi winny być na piśmie, chyba że sędzia, za zgodą stron, uzna za wystarczającą ustną dyskusję wobec zasiadającego trybunału.

Obrona w procesach unieważnienia małżeństwa

Głos obrończy sporządza strona lub jej adwokat kościelny. W piśmie tym należy zwrócić uwagę na te fakty i opinie, które pomogą sędziemu w wydaniu sprawiedliwego wyroku. Pismo obrończe ma wyrażać stawiane żądania krótko, stanowczo i uwidaczniać istotne cechy sprawy.

Pismo obrończe powinno być ukierunkowane na potwierdzenie prawdziwości tezy sformułowanej przez stronę. Jeżeli strona twierdzi, że jej małżeństwo zostało nieważnie zawarte pokazuje, że w aktach sprawy znajdują się argumenty stwierdzające nieważność małżeństwa (rozwód kościelny to sformułowanie potoczne i błędne!), wskazuje dowody świadczące o wadliwości zawartego małżeństwa i prosi sędziego, aby wziął je pod uwagę wydając wyrok.

Istotna pomoc adwokata kościelnego

Obrona ma mieścić się w granicach słuszności kanonicznej. Broniąc swego klienta, adwokat kościelny może przemilczeć takie fakty, które przemawiają na korzyść przeciwnika. Natomiast nie ma obowiązku wyjawiania całej prawdy. Pismo obrończe powinno zawierać pewne elementy formalne: stan sprawy, stan prawny, stan faktyczny, wnioski, czyli przeprowadzenie dogłębnej analizy procesu – od skargi powodowej do publikacji akt. Warto pamiętać, że skorzystanie z wiedzy i umiejętności adwokata kościelnego znaczenie ułatwia prawidłowe przeprowadzenie sprawy dot. unieważnienia małżeństwa.